Τα νέα του Ιερού Ναού μας για τον Μάρτιο

1. Φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας μας
Ευχαριστούμε όλους όσοι καθημερινά συμβάλλουν με οποιοδήποτε τρόπο στο φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας μας και υπενθυμίζουμε στην αγάπη σας ότι εισφορές μπορούν να γίνονταικαι στον πιο κάτω λογαριασμό:
Αρ. Λογαριασμού: 357034157613, ΙΒΑΝ: CY38 0020 0195 0000 3570 3415 7613 SWIFT/BIC: BCYPCY2N - ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΥΠΡΟΥ Αριθμός τηλεφώνου για υπηρεσία QuickPay: 99999122
Όλες οι εισφορές διατίθενται για την αγορά και διάθεση τροφίμων, φαρμάκων, ρουχισμού και ειδών καθαριότητας για άπορες οικογένειες καθώς και για την στήριξη αρρώστων αδελφών μας.

2. Θεμέλιος λίθος στο κοιμητήριο Αγίας Νάπας
Όσοι επιθυμούν να γίνουν κτήτορες της εκκλησίας και να γραφτούν τα ονόματα τους και των δικών τους για την ακολουθία της κτητορικής πράξης μπορούν να αποταθούν στον κ.Μάριο Πέροικο (τηλ. 23721465, 99637877).

3. Κατά το μήνα Μάρτιο ο Εσπερινός και το Μέγα Απόδειπνο αρχίζουν στις 5:00μ.μ. Ο Όρθρος τις Κυριακές στις 6:30-9:45π.μ.

Παρασκευή 26 Ιουλίου 2013

Γεννήθηκες άνθρωπος, επο­μένως θνητός


Πες μου, για ποιό λόγο κλαις με τόσο πόνο αυτόν που πέθανε; Γιατί ήταν κακός; Ε, λοιπόν, όχι μόνο δεν πρέπει να κλαις, αλλά και να ευχαριστείς το Θεό, που σταμάτη­σε πια η κακία του. Μήπως, απεναντίας, ήταν καλός; Και στην περίπτωση αυτή πρέπει να χαίρεσαι, γιατί πέθανε «πριν η κακία αλλάξει τη σύνεσή του ή η δολιότητα της αμαρτίας εξαπατήσει την ψυχή του» (Σοφ. Σολ. 4:11). Ήταν μήπως νέος; Και γι' αυτό ακό­μα ευχαρίστησε το Θεό και δόξασέ Τον, γιατί τον πήρε κοντά Του. Όπως εκείνους που πηγαίνουν για ν' αναλάβουν κάποιο αξίωμα, τους κατευοδώνουμε με χαρά και ικανοποίηση, έτσι πρέπει ν' αποχαιρετάμε κι αυτούς που φεύγουν από τούτη τη ζωή, γιατί πηγαίνουν κοντά στο Θεό, όπου θ' απολαμβάνουν με­γάλη τιμή και ευτυχία.

Δεν λέω, βέβαια, ότι δεν πρέπει να λυπόμαστε για το χωρισμό από τ' αγαπημένα μας πρόσωπα, που πε­θαίνουν, αλλά να μη λυπόμαστε περισσότερο απ' όσο πρέπει. Γιατί θα παρηγορηθούμε αρκετά, αν σκε­φτούμε ότι ο άνθρωπος, που χάσαμε, ήταν θνητός, όπως όλοι μας. Με το ν' αγανακτούμε, δεν δείχνουμε τίποτ' άλλο, παρά πως ζητάμε πράγματα ασυμβίβαστα με την ανθρώπινη φύση. Γεννήθηκες άνθρωπος, επο­μένως θνητός. Γιατί, λοιπόν, υποφέρεις με κάτι τόσο φυσικό, όπως ο θάνατος; Μήπως λυπάσαι, επειδή, για να ζήσεις, πρέπει να τρως; Μήπως επιδιώκεις να ζή­σεις χωρίς τροφή; Τότε γιατί επιδιώκεις να μην πεθά­νεις; Όσο φυσικό είναι το να τρως, άλλο τόσο και το να πεθάνεις. Αφού είσαι θνητός, μη ζητάς να γίνεις αθάνατος· γιατί αυτό το πράγμα καθορίστηκε και νο­μοθετήθηκε μια μόνο φορά και για πάντα. Ας μη μοι­άζουμε στους ληστές, που θέλουν να κάνουν δικά τους όσα ανήκουν σε άλλους. Έτσι, όταν ο Θεός παίρνει από μας χρήματα ή τιμή ή δόξα, ακόμα και το σώμα ή και την ψυχή, παίρνει αυτά που Του ανήκουν.

Και το παιδί σου ακόμη αν πάρει, δεν παίρνει ουσιαστικά το παιδί σου, αλλά το δικό Του πλάσμα

Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Αναδημοσίευση από: Ψήγματα Ορθοδοξίας

Τρίτη 23 Ιουλίου 2013

Να ξεχνάς την σωματική σου αρρώστια, να την αποδέχεσαι σαν κανόνα

 Να παρακαλάς το Θεό να συγχωρήσει τις αμαρτίες σου. Κι ο Θεός, επειδή θα τον παρακαλάς πονεμένος και ταπεινωμένος, θα σου συγχωρήσει τις αμαρτίες σου και θα σε κάνει καλά και στο σώμα.

Όταν προσεύχεσαι, να ξεχνάς την σωματική σου αρρώστια, να την αποδέχεσαι σαν κανόνα, σαν επιτίμιο, για την άφεση των αμαρτιών σου. Για τα παραπέρα μην ανησυχείς, άφησέ τα στο Θεό κι ο Θεός ξέρει τη δουλειά Του.

Οι ασθένειες μας βγάζουν σε καλό, όταν τις υπομένουμε αγόγγυστα, παρακαλώντας το Θεό να μας συγχωρήσει τις αμαρτίες και δοξάζοντας το όνομά Του.

Η μεγάλη λύπη και η στενοχώρια δεν είναι από το Θεό, είναι παγίδα του διαβόλου. Να γεμίσεις την ψυχή σου με Χριστό, με θείο έρωτα, με χαρά.

Η χαρά του Χριστού θα σε γιατρέψει. Ο Θεός φροντίζει ακόμη και για τις πιο μικρές λεπτομέρειες της ζωής μας.

Δεν αδιαφορεί για μας, δεν είμαστε μόνοι στον κόσμο. Ο Θεός μας αγαπάει πολύ, μας έχει στο νου Του κάθε στιγμή και ΅ας προστατεύει.

Πρέπει να το καταλάβουμε αυτό και να μή φοβούμαστε τίποτε.

Γέροντος Πορφυρίου

Αναδημοσίευση από: Ψήγματα Ορθοδοξίας

Δευτέρα 22 Ιουλίου 2013

Η κατάργηση των οκτώ παθών


Η κατάργηση των οκτώ παθών ας γίνεται με τον εξής τρόπο:
Με την εγκράτεια καταργείται η γαστριμαργία.
Με τον θείο πόθο και την επιθυμία των μελλόντων αγαθών καταργείται η πορνεία.
Με την συμπάθεια προς τους φτωχούς καταργείται η φιλαργυρία.
Με την αγάπη και την καλοσύνη προς όλους καταργείται η οργή.
Με την πνευματική χαρά καταργείται η κοσμική λύπη.
Με την υπομονή, την καρτερία και την ευχαριστία προς τον Θεό καταργείται η ακηδία.
Με την κρυφή εργασία των αρετών και την συνεχή προσευχή με συντριβή καρδιάς, καταργείται η κενοδοξία.

Με το να μην κρίνει κανείς τον άλλο, ή να τον εξευτελίζει, όπως έκανε ο αλαζόνας Φαρισαίος, αλλά να νομίζει τον εαυτό του τελευταίο από όλους καταργείται η υπερηφάνεια.

Έτσι λοιπόν αφού ελευθερωθεί ο νους από τα παραπάνω πάθη και ανυψωθεί στο Θεό, ζει από εδώ τη μακάρια ζωή και δέχεται τον αρραβώνα του Αγίου Πνεύματος. Και όταν φύγει από εδώ, έχοντας απάθεια και αληθινή γνώση, στέκεται μπροστά στο φως της Αγίας Τριάδος, και καταφωτίζεται μαζί με τους αγίους αγγέλους στους απέραντους αιώνες.

Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός

Κυριακή 21 Ιουλίου 2013

Κυριακή Δ' Ματθαίου, Ματθ. η΄ 5 - 13 - Ρωμ. στ΄ 18-23

Η οδός της ζωής

«Κύριε, ουκ ειμί ικανός, ίνα μου υπό την στέγην εισέλθης»

Η συναίσθηση της αναξιότητας του εκατόνταρχου και κατ’ επέκταση η ταπείνωσή του, είναι στοιχείο από το οποίο θα μπορούσαμε ν’ αντλήσουμε ένα ισχυρό μήνυμα για την πορεία που ακολουθούμε στη ζωή μας. «Κύριε, δεν είμαι άξιος να σε δεχθώ στο σπίτι μου, πες όμως μόνο ένα λόγο, και θα γιατρευθεί ο δούλος μου». Συγκλονίζουν πράγματι τα λόγια αυτά γιατί σηματοδοτούν μια στάση, την οποία δύσκολα ο άνθρωπος και ιδιαίτερα ο σημερινός, υιοθετεί. Είναι η περίπτωση που αποτολμά με ένα ιερό «θράσος», να γκρεμίσει τα οχυρά που συνήθως ανεγείρει, τα οποία αφήνουν τον εαυτό του σε μια παγερή απόσταση από το Θεό και το συνάνθρωπο. Είναι η περίπτωση που αποκτά συναίσθηση της δικής του αδυναμίας και κάνει τη μεγάλη κίνηση: να ζητήσει τη βοήθεια του Θεού, τον οποίο πλησιάζει με πίστη και ελπίδα.

Μια τραγικότητα που βιώνει ο σημερινός άνθρωπος είναι ότι πολλές φορές ακολουθεί το δικό του εγωιστικό δρόμο, εκείνο της αυτοθεοποίησης, και απομακρύνεται από την αγάπη του Θεού τρέφοντας την ψευδαίσθηση ότι με αυτό τον τρόπο είναι δυνατό να επιτύχει στη ζωή του. Επιχειρεί με τις δικές του και μόνο δυνάμεις να κάνει ακόμα και “θαύματα”, αλλά εκείνο που συνεχώς δοκιμάζει είναι την απογοήτευση και την αγωνία. Και αυτό γιατί αρνείται την παρουσία του Κυρίου στη ζωή του, ο Οποίος είναι ο μόνος που μπορεί να μας προσφέρει θεραπεία σε κάθε μας ασθένεια και βοήθεια σε κάθε μας περίσταση.

Η περίπτωση του εκατόνταρχου
Όταν ο Χριστός μπήκε στην Καπερναούμ, ο εκατόνταρχος τον πλησίασε και τον παρακάλεσε για ένα δούλο του. Τον παρακάλεσε συγκεκριμένα να θεραπεύσει τον παράλυτο δούλο του. Η καρδιά του ρωμαίου στρατιωτικού δεν αντέχει να το βλέπει να υποφέρει στο κρεβάτι του πόνου.

Σε μια εποχή που οι ρωμαίοι, θεωρούσαν τους δούλους, περίπου σαν αντικείμενα, ο εκατόνταρχος παρά τη θέση και το αξίωμα του, θεωρεί το δούλο του σπιτιού του σαν δικό του παιδί. Ταπεινώνεται μπροστά στο Χριστό και ζητά το έλεος του. Παρακαλεί να τον θεραπεύσει και ο Κύριος ανταποκρίνεται αμέσως.

Ο εκατόνταρχος μπροστά στην προθυμία του Χριστού να έλθει στο σπίτι του για να θεραπεύσει τον άρρωστο δούλο του, αισθάνεται τη δική του αναξιότητα και ομολογεί: «Κύριε, ουκ ειμί ικανός, ίνα μου υπό την στέγην εισέλθης».

Συνεχίζοντας, εκφράζει δημόσια την πίστη του στην Θεότητα του Χριστού, λέγοντας: «Μόνον ειπέ λόγον και ιαθήσεται ο παις μου». Σαν Θεός που είσαι πες ένα λόγο. Αυτός και μόνον αρκεί για να θεραπευθεί ο δούλος μου.

Είναι πράγματι αξιοθαύμαστη και η ταπείνωση του εκατόνταρχου, αλλά και η μεγάλη πίστη που επέδειξε. Ένας πολύ αρμονικός συνδυασμός αρετών που ανεβάζει τον άνθρωπο πολύ ψηλά και τον καταξιώνει σαν εικόνα του Θεού στην πιο αυθεντική της μορφή.

Αγαπητοί αδελφοί, ιδιαίτερα στην εποχή μας σήμερα που μαστίζεται από τόσα πάθη και ο εγωϊσμός και η υπερηφάνεια, αλλά πολλές φορές και η απιστία εμφωλεύουν στις καρδιές των ανθρώπων, ο εκατόνταρχος της διήγησής μας έρχεται να φωτίσει ένα άλλο δρόμο ζωής. Εκείνο που περνά μέσα από τη συναίσθηση της αναξιότητάς μας και οδηγεί στην ταπείνωση για να επιζητούμε το έλεος και την ευσπλαχνία του Θεού. Είναι ένας δρόμος μέσα από τον οποίο προβάλλεται η πίστη, η οποία εκφράζεται ως απόλυτη εμπιστοσύνη στο Θεό, ο οποίος είναι η μόνη ελπίδα και σωτηρία μας.

Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος.

*********************************************************

Παρασκευή 19 Ιουλίου 2013

Δεν πρέπει να λυπόμαστε όταν παθαίνουμε κάτι κακό, μα όταν κάνουμε κάτι κακό

Τη λύπη την έβαλε μέσα μας ο Θεός. Όχι, όμως, για να τη μεταχειριζόμαστε άσκοπα ή και βλαπτικά, σε ακατάλληλο χρόνο και σε αντίθετες συνθήκες στη φύση μας περιστάσεις, κλονίζοντας έτσι την υγεία της ψυχής και του σώματος, αλλά για ν' αποκομίζουμε απ' αυτήν όσο γίνεται μεγαλύτερο πνευματικό κέρδος.

Γι' αυτό, δεν πρέπει να λυπόμαστε όταν παθαίνουμε κάτι κακό, μα όταν κάνουμε κάτι κακό. Εμείς, ωστόσο, έχουμε αντιστρέψει τα πράγματα. Έτσι, και αμέτρητα κακά να διαπράξουμε, ούτε λυπόμαστε ούτε ντρεπόμαστε. Αν, όμως, πάθουμε και το παραμικρό κακό από κάποιον, τότε τα χάνουμε, βαριοθυμούμε, γινόμαστε συντρίμμια και δεν συλλογιζόμαστε πως οι θλίψεις και οι πειρασμοί φανερώνουν τη φροντίδα του Θεού για μας περισσότερο από τα ευχάριστα περιστατικά.

Αλλά γιατί αναφέρω τις θλίψεις αυτής της ζωής; Μήπως και η απειλή του αιωνίου κολασμού δεν αποτελεί τη φιλανθρωπία του Θεού καλύτερα από την υπόσχεσή Του για την ουράνια βασιλεία; Γιατί, αν δεν υπήρχε η απειλή του αιωνίου κολασμού, λίγοι θα ήταν εκείνοι που θα κέρδιζαν τη σωτηρία. Δεν είναι, βλέπεις, αρκετή για μας, τους ράθυμους, η υπόσχεση των ουράνιων αγαθών. Ο φόβος της κολάσεως πιο πολύ μας παρακινεί στην αρετή.

Γι' αυτό, λοιπόν, υπάρχουν η λύπη και η αθυμία, όχι για να μας κυριεύουν όταν πεθαίνει ένα αγαπημένο μας πρόσωπο ή όταν χάνουμε χρήματα ή όταν δοκιμάζουμε κάποια αποτυχία, αλλά για να μας βοηθούν στον πνευματικό μας αγώνα. Ας λυπόμαστε όχι για τη θλίψη ή τη βλάβη που μας προξενεί κάποιος, αλλά για τις αμαρτίες μας, με τις οποίες λυπούμε το Θεό. Γιατί οι αμαρτίες διώχνουν μακριά μας το Θεό, ενώ οι θλίψεις, που δοκιμάζουμε από άλλους ανθρώπους, Τον κάνουν να μένει κοντά μας ως προστάτης.

Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Αναδημοσίευση από: Ψήγματα Ορθοδοξίας

Τρίτη 16 Ιουλίου 2013

Μια πραγματική ιστορία

"Σήμερα έχει γενέθλια ο γιος μου, κλείνει τον πρωτο του χρόνο.
Τέλη Ιουλίου τον βαφτίζουμε.
Σαν πέρισυ και λίγες μέρες πιο πρίν, βρίσκομαι στη Θεσσαλονίκη όπου ζω, με τη γυναίκα ετοιμόγεννη.
Είχε άσχημη κύηση, ήταν το πρώτο μας παιδί, ήμασταν πολύ φοβισμένοι.
Ξαφνικά βαράει τηλέφωνο από Εύβοια.
Ο πατέρας μου.
Οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου.
Τον πάνε επειγόντως στην Αθήνα.
"Μην το συζητάς, φύγε τώρα, έχω...
τους δικούς μου" μου είπε η γυναίκα μου και εκείνη τη στιγμή την αγάπησα όσο ποτέ άλλοτε.
Και να'μαι στην Αθήνα.
Τα πράγματα άσχημα.
Και εγώ κλαίγοντας με ένα κινητό στο χέρι, για τον ένα Κώστα που φεύγει και για τον άλλον που έρχεται χωρίς εμένα.
Ο πατέρας μου να χάνεται και η πεθερά μου να με καθησυχάζει πως ο τοκετός είναι φυσιολογικός.
Δεν ήταν έτσι.
Παραλίγο να χάσω και τη γυναίκα μου εκείνη τη μέρα.
Είχε ακατάσχετη αιμορραγία και για μερικές ώρες η ζωή της κρεμόταν από μία κλωστή.
Και ξαφνικά...ανάκαμψη!
Ο πατέρας μου αρχίζει να σταθεροποιείται.
Είμαι τρεις ημέρες άυπνος, τι να κάνω, να μείνω, να φύγω, γιατί η γυναίκα μου δε μου μιλάει στο τηλέφωνο?
(Ηταν υπό την επήρεια μορφίνης, δεν το ήξερα, απαγορεύονται τα κινητά έλεγε η πεθερά μου, δεν είχα ξανακούσει σε μαιευτήριο να μη μιλάει η λεχώνα στο κινητό, τρελάθηκα, κάτι πάθανε, αυτή η το παιδί, με κοροιδευουν, ήμουν σίγουρος).
Εφυγα σφαίρα για Θεσσαλονίκη, άγρυπνος, με το κινητό στο χέρι, "Ολα καλά" , μου λέγανε και από τις δύο πλευρές, δεν πίστευα κανέναν, ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ, ΠΕΘΑΝΑΝ, μόνο αυτό είχα στο μυαλό μου.
Και φυσικά τράκαρα.
Εναν παππού.
Δε χτύπησε, μόνο το αμάξι του σαραβάλιασα.
Και τότε με εγκατέλειψαν οι δυνάμεις μου.
Αρχισα να κλαίω με λυγμούς, "Πάρε τα πάντα του είπα, ταυτότητες, ότι θες, μόνο να μην αργήσω, πρέπει να παω στη Θεσσαλονίκη" ΣΕ ΙΚΕΤΕΥΩ.
Δεν έχω συνααντήσει πιο άγιο άνθρωπο ποτέ μου.
Ανταλλάξαμε τηλέφωνα και με άφησε να φύγω, πήγαινε αγόρι μου στους δικούς σου και τα χαλάσματα φτιάχνονται, μου είπε.
Και μια κουβέντα: "Ο Θεός είναι Μεγάλος". Εσείς οι νέοι κοροιδεύετε, αλλά εγω είμαι σε συνεχή επικοινωνία με το Θεό. Και θα προσευχηθώ για σένα, με όλη τη δύναμη της ψυχής μου".
Εφτασα ένα ράκος.
Και εκεί έμαθα ότι παραλίγο να χάσω Εκείνη και Εκείνο.
Τους πήρα στην αγκαλιά μου και τους έσφιξα σα χαμένος.
Και μετά έμαθα.
Η γυναίκα μου συνήλθε την ίδια ωρα περίπου με τον πατέρα μου.
Σώθηκε η ζωή τους μέσα στα ίδια λεπτά.
Όταν τελείωσαν όλα, αναζήτησα τον παππού.
Δεν απάντησε ποτέ στα επίμονα τηλεφωνήματά μου, ούτε με πήρε ποτέ πίσω.
Οποτε βλέπω παλιό μπλέ BMW σταματάω να δω τον οδηγό η τρέχω σαν τρελός να τον προλάβω.
Μάταια.
Και έχω αρχίσει να πιστεύω πως εκείνη την ώρα, που οι τρεις πολύτιμοι για μένα άνθρωποι χαροπάλευαν, εγώ συνάντησα το Θεό.
Και με λυπήθηκε.

ΥΓ: Τον πατέρα μου τον χάσαμε τελικά μετά από 8 μήνες.
Πρόλαβε όμως και πήρε στην αγκαλιά του τον Κωστάκη. Παίξανε, τον τάισε, πήγανε βόλτα.
Και έφυγε ευτυχισμένος.
Νομίζω πως δε θα πέθαινε πριν ζήσει λίγο με τον Κώστα, τη συνέχειά του..."

ΕΝΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ...

Σάββατο 13 Ιουλίου 2013

Κάνε τον πόνο του συνανθρώπου σου δικό σου πόνο

Θέλεις η προσευχή σου να γίνει καρδιακή, για να είναι ευπρόσδεκτη στον Θεό;

Κάνε τον πόνο του συνανθρώπου σου δικό σου πόνο. Και μόνο ένας καρδιακός αναστεναγμός για τον πλησίον σου φέρνει θετικά αποτελέσματα.

Η θεϊκή πληροφορία της ευπρόσδεκτης προσευχής είναι θεία παρηγοριά που νιώθει μετά την προσευχή ο άνθρωπος.

πατήρ Παίσιος 

Αναδημοσίευση από: Ψήγματα Ορθοδοξίας

Παρασκευή 12 Ιουλίου 2013

Φυλακή του νοός

Μικρή Φιλοκαλία

Αν δεν μισήσει ο άνθρωπος κάθε κοσμική απασχόληση, δεν μπορεί να λατρεύσει τον Θεό. Και ποια είναι η λατρεία του Θεού; Ποια άλλη παρά να μην έχουμε τίποτε ξένο στο νου μας την ώρα της προσευχής ούτε μίσος, όταν προβαίνει σε προτίμηση του, ούτε πονηρό ζήλο που μας εμποδίζει, όταν επικοινωνούμε μαζί του, με τον Θεό, και τον μνημονεύουμε .Όλες αυτές οι σκοτεινές καταστάσεις αποτελούν τείχος που κλείνει μέσα του την ταλαίπωρη ψυχή και δεν μπορεί αυτή έχοντας τες να λατρεύσει αγνά τον Θεό. Οι καταστάσεις αυτές εμποδίζουν με άλλα λόγια την ψυχή, κρατώντας την μετέωρη, και δεν την αφήνουν να προϋπαντήσουν τον Θεό, να Τον δοξολογήσει κρυφά μέσα στα βάθη της και να προσευχηθεί σ’ Αυτόν με βαθειά ικανοποίηση, για να την φωτίσει. Γι’ αυτό σκοτίζεται πάντα ο νους και δεν μπορεί να προκόψει όπως θέλει ο Θεός. Και ο βαθύτερος λόγος είναι, ότι δεν φροντίζει να κόψει όλα αυτά τα πάθη με τη βοήθεια της πνευματικής γνώσεως.

Αββά Ησαία Αναχωρητή

Πέμπτη 11 Ιουλίου 2013

Περί αοργησίας


Ἀοργησία σημαίνει ἀκόρεστη ἐπιθυμία γιὰ ἀτιμία, ὅμοια μὲ τὴν ἀπέραντη ἐπιθυμία τῶν κενοδόξων γιὰ ἔπαινο. Ἀοργησία σημαίνει νίκη κατὰ τῆς ἀνθρώπινης φύσεως, ποὺ φαίνεται μὲ τὴν ἀναισθησία ἀπέναντι στὶς ὕβρεις καὶ ποὺ ἀποκτᾶται μὲ ἀγώνας καὶ ἱδρώτας.

Ἡ ἀρχὴ τῆς ἀοργησίας εἶναι νὰ σιωποῦν τὰ χείλη, ἐνῷ ἡ καρδιὰ εὑρίσκεται σὲ ταραχή. Τὸ μέσον εἶναι νὰ σιωποῦν οἱ λογισμοί, ἐνῷ ἡ ψυχὴ εὑρίσκεται σὲ ὀλίγη ταραχή. Καὶ τὸ τέλος, νὰ ἐπικρατῆ στὴν θάλασσα τῆς ψυχῆς μόνιμη καὶ σταθερὰ γαλήνη, ὅσο καὶ ἂν φυσοῦν οἱ ἀκάθαρτοι ἄνεμοι.

Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος
 

Τετάρτη 10 Ιουλίου 2013

Αιμοδοσία, Δευτέρα 29 Ιουλίου 2013

 Την Δευτέρα, 29 Ιουλίου 2013 και ώρα 7:00 το απόγευμα θα γίνει αιμοδοσία στο χώρο της εκκλησίας της Παναγίας Αγίας Νάπας. Είστε όλοι προσκεκλημένοι και ευπρόσδεκτοι για να συμμετάσχετε μαζί μας.

Η αιμοδοσία είναι μια χριστιανική, φιλανθρωπική και ανθρωπιστική πράξη της οποίας τα αποτελέσματα σώζουν ζωές. Το αίμα δεν μπορεί να παραχθεί τεχνητά σε ιατρικά εργαστήρια παρά μόνο φυσιολογικά. Το μοναδικό «εργαστήριο παραγωγής» αίματος είναι το ίδιο το σώμα μας. Οι καθημερινές ανάγκες αίματος στην Κύπρο είναι ιδιαίτερα μεγάλες. Θύματα ατυχημάτων, καρκινοπαθείς, ασθενείς που υποβάλλονται σε χειρουργικές επεμβάσεις, ασθενείς με νοσήματα του αίματος, μεταμοσχευμένοι και πάσχοντες από μεσογειακή αναιμία έχουν άμεση ανάγκη το δικό μας αίμα. Η προσφορά αίματος είναι ζήτημα ζωής και αλληλεγγύης.

Όσοι επιθυμούν να συμμετάσχουν στην αιμοδοσία καλούνται να δηλώσουν τα ονόματά τους στις λίστες αιμοδοσίας ώστε να γνωρίζουμε τον ακριβή αριθμό αιμοδοτών για να προετοιμαστούμε κατάλληλα. Τηλέφωνο επικοινωνίας: 23721795. Σε περιμένουμε...

Η αιμοδοσία γίνεται εις μνήμην των πεσόντων κατά την τουρκική εισβολή 1974 και όλων των κεκοιμημένων της ενορίας μας (όσων έφυγαν νέοι μετά από αιφνίδιο θάνατο, μετά από μαρτυρικές ασθένειες- καρκίνο) και πάντων των κεκοιμημένων.